Verandering en vrijkomen

Mijn (klein)kinderen hebben mij enorm veranderd. Dit proces loopt nog steeds :-) Het enige dat echt telt in dit tijdelijke leven is de relatie met hen. Als oudere persoon ben ik een voorbeeld, met alle fouten die daarbij horen.  Zoals ik mijzelf ook wel opa 2.0 noem, ben ik natuurlijk ook vader 2.0. Dit grijpt allemaal terug op mijn eigen verleden, ben zo blij en trots dat ik een keten heb kunnen verbreken.

In de gesprekken met professionals kwam dit hekelijke punt telkens terug. En weet je? Het is niet mijn schuld, er is niets fout gegaan. Wat mensen niet kennen, kunnen ze ook niet doorgeven. Exact dit is HET PUNT waar alles om draait. Wanneer je dit door hebt kun je alles in een ander perspectief plaatsen. Dan gebeuren er wonderen, je tilt jezelf naar een ander level, ergens in de wolken en zo :-)

Ik ben door dit proces helemaal terug bij af, in die zin dat mijn allereerste roeping weer is boven komen drijven: Tiener- en Jeugdpastoraat ...

Natuurlijk heb ik ook aandacht voor volwassenen. Maar bedenk wel dat in iedere volwassene een kind schuilt, en soms flink beschadigd.

Mijn boek is er nog lang niet. Ik ga eerst maar eens bekijken hoe mijn website en andere klussen gaan uitpakken.

Maar een ding is wel zeker: je bloedeigen kerk kan een kooi zijn, en dat is een thema waar ik op dit moment van schrijven lekker over los ga. Los in de zin van netjes en diplomatiek weergeven hoe beklemmend een mensenoordeel kan zijn. Een roeping is nog steeds van ergens daarboven en niet van de mens of kerk.

Zonder kerk nu dan? Ja dus. Maar dat is geen schande hoor, echt niet. Ik bekijk het maar zo: ik ben nu even ZZV'er (Zelfstandige Zonder Voorganger).

Jezus is de grote Voorganger en samenkomen met gelijkgestemden kan altijd nog overal.

Bear Hug.