Euthanasie

Veel dingen die ons in het hedendaagse leven bezig houden worden niet benoemd in de Bijbel. Wat dat betreft is de Bijbel een soort universele handleiding waarbij ook ruimte wordt gelaten voor het (ook door God gegeven) gezonde verstand. 

Het woord van God zegt genoeg over de waarde van het leven en dat er een moment is van sterven. Ons leven is kort en sterven zullen wij, Psalm 89:48 en Hebreeën 9:27. Waar staat verder geschreven dat we er alles aan moeten doen om het leven van iemand die stervende is maximaal te verlengen? Stekker erin is nooit een discussie, toch? Met alle last die er voor die persoon bij komt kijken? Juist, dat staat nergens geschreven. Prediker 8:8 stelt zelfs dat het een nutteloze strijd is. De stekker eruit is dus niet in strijd met Zijn woord, eerder met onze onwil om het sterven van de desbetreffende persoon te accepteren.

God is zoals dit heet “soeverein”. Het is vaak wel de vraag in hoeverre wij mensen dit accepteren en die soevereiniteit de ruimte geven. Zodra mensen onderweg zijn naar de dood worden ze teruggehaald. Terwijl algemeen geaccepteerd en bij wet legaal er jaarlijks in Nederland 26.916 jonge leventjes worden vermoord (Nederlandse abortuscijfers 2015). Hoe krom is dit? Wij vermoorden nieuw leven terwijl de verzorgingshuizen vol zitten met wegkwijnende ouderen die hun laatste dagen van gebakje naar gebakje vooruit kijken zonder verdere uitdaging. Is dit God’s soevereiniteit? Of hebben wij het hier over de menselijke eigenwijsheid?

Levensmoe, ineens een item op de politieke agenda. Wanneer wij dit onderwerp bespreken zijn de verkiezingen al weer voorbij. Het is ineens hot om waardig te mogen sterven wanneer je denkt dat je leven (bij wet voor je 75ste levensjaar) klaar is. Over en done … klinkt zo makkelijk ... en logisch. Ik denk dat het niet helemaal zo logisch is. Dit type doodswens lijkt mij een andere dan wanneer je doodziek of super eenzaam en 75+ bent. Gedegen psychologisch onderzoek lijkt mij hier op zijn plaats. Levensmoeheid heeft vaak een psychische oorzaak en kan goed worden “gefikst”.

Moet de stekker er dan echt uit? Wees dan zo eerlijk om over je eigen inzicht/mening heen te stappen en begeleid de ziel in kwestie met wat gaat komen. Voor zo ver er nog communicatie mogelijk is doe je er goed aan de ziel in kwestie te vragen of er nog wroeging is, of er nog vergeving moet plaatsvinden. Als dit het geval is en jij kunt daar iets in betekenen … zet alles dan in het werk. God zal je daar zeker bij steunen en de gedane vergeving zal een ware opluchting zijn, het verlaten van deze wereld wordt daarmee een stuk makkelijker. Dit schrijf ik vanuit persoonlijke ervaringen.

Mogen wij het leven wel verlengen ondanks de kwaliteit van leven, maar niet teruggeven aan God en dus beëindigen?

Euthanasie, en de hulp daarbij, is niet griezelig. Zo je baby’s helpt bij het verschonen van luiers, zo help je de bewuste ziel in kwestie met de laatste stapjes in deze wereld. Een bijzonder mooi moment dat ik persoonlijk ook terug zie in Openbaring 3:8 (iemand van mijn voormalige kerk is ooit met deze woorden op zijn lippen over het lijden heengegaan).

Bear Hug.

0 comments: