Corona | is het nu allemaal echt zo erg

Je leest het steeds meer in de media: de maatschappij zit er door heen, men verveelt zich te pletter door dat geïsoleerd thuiszitten.

Natuurlijk is het niet fijn wanneer je je dierbaren of baan bent kwijt geraakt, of wanneer je als jong mens al je vertier om je heen ziet wegvallen. Maar bedenk dat het nog veel erger had kunnen zijn: een killervirus waar diverse Hollywood producenten de vreselijkste films over hebben gemaakt. De dood gaat nu (tijdelijk) ietwat selectiever te werk.

Wij hebben nog steeds onze gezondheid, in welke mate dan ook. We hebben nog steeds te eten en te drinken en dat huis waarvan de muren zo op ons afkomen is nog steeds ons thuis. Dat thuis moet dan wel echt je veilige omgeving zijn, en daar schort het helaas in bepaalde gevallen inderdaad wel aan. Vraag om hulp wanneer hierin vastloopt.

Er zijn verder ergere scenario’s te bedenken die onze manier van leven van de ene op de andere dag kunnen veranderen. Wat te denken van een enorme zonnevlam, alle electronica op Aarde zal dan kapot zijn.

Of wat te denken van een meteoriet die eens per periode toch echt zal inslaan omdat de ruimte om ons heen vol zit met restanten van de schepping, … of oerknal zo je wilt. Over dit laatste hoef je conform de tijdlijn van de Bijbel voorlopig geen zorgen te hebben.

Waarom dan toch die paniek en dat ongenoegen? Ik vermoed, maar wie ben ik, dat het wegvallen van alles dat zo vanzelfsprekend leek de oorzaak is. Alle zelf gecreëerde stabiele pijlers van ons dagelijks leven zijn weggevallen. School, werk, openbaar vervoer, boodschappen doen … niets is meer normaal of vanzelfsprekend. En dan ook nog eens opgescheept zitten met je ouders en of partner, … vaak een gevecht met jezelf.

Dat gevecht met jezelf moet je zelf oplossen, daar kan niemand je bij helpen. Alle goed bedoelde tips via de diverse mediakanalen nemen de onrust in je denken en je hart niet blijvend weg.

Ook de goed bedoelde #doeslief campagne van dit moment helpt weinig, het bevestigt alleen maar dat er eerder te weinig aandacht was voor datgene wat zo normaal is: omzien naar elkaar en klaar staan wanneer zorg is vereist.

Er is maar één echt werkend medicijn en dat is die persoonlijke relatie met Jezus Christus. Wanneer je echt al je zorgen en irritaties bij Hem kunt brengen, en laten, ervaar je een ongekende rust.

Mijn advies? Get on your knees and pray your butt off :-)

Het klinkt zoveel mooier in het Engels vind ik altijd. Maar even serieus: de stilte opzoeken en oprecht je gebed uitspreken om Hem toe te laten in je hart is het enig werkende medicijn om echte rust te ervaren.

Dus? Bid je gebed en houd het simpel, het is echt geen hocus pocus dingetje.

Bear Hug.