Ik was vandaag voor het eerst in zes jaar in de kerk waar ik eerder jankend als een kind van was weggerend na de tweede kerkscheuring. Allemaal nieuwe mensen en ook enkele oude gemeenteleden waar ik veel knuffels van mocht ontvangen. Een heerlijk warme ontvangst toch wel maar ook een zeer beladen en bovenal emotionele eerste entree in die nieuwe gemeentevorm.
De preek was goed en bevatte veel zaken waar ik best wat mee kan doen. Maar er kwam ook een citaat uit de Bijbel langs waar ik geen weet van had. Mijn leven lijkt op een soort van damp en is zomaar weer weg.
Damp? Ja, lees Jakobus 4:14 maar eens.
Iets om over na te denken en ook een moment van zelfreflectie.
Bear Hug.
