Burn-out

Daar zit je dan met je burn-out, nooit gedacht maar het gebeurde toch. Zo gek, ik heb er zelf jaren aan gewerkt, ... zwaar in geïnvesteerd. Zoiets komt niet zomaar uit de lucht vallen, maar lekker op je eerste werkdag na je vakantie. Dan loop je tegen alle zooi aan die je zo fraai had opgeruimd. Hatseflats, daar ging ik.

Dan is het je vrouw die jou moet duidelijk maken dat het serieus mis is met je. Een dikke burn-out van hier naar de maan en terug, aldus de huisarts.

Sjaaa ... ik heb altijd gedacht dat dit mij niet zou overkomen. Want anderen helpen, problemen oplossen zit in het bloed en het geeft enorm veel energie. Natuurlijk moet er balans zijn, balans tussen geven en ontvangen. Ik denk dat die balans ongemerkt is doorgeslagen naar vooral geven. Zeker bij de werkgever gaf ik meer dan ik ooit nog ontving, ik trok het niet meer.

In mijn huiskerk gaf ik ook maar ik werd daar telkens toch ook weer opgeladen. Bij nader inzien alleen voor dat deel dat ik daar ook gaf.

Daar zit je dan als kind van God met die grote bek over: Hij weet het, Hij geneest, Hij ... en zo meer.

Hij lacht ook, en dan vooral om mij vermoed ik. Hij heeft het allemaal zien gebeuren. Hij was erbij, Hij liet mij gaan zoals de bekende vader zijn zoon liet gaan. Maar oh wat is het fijn om te weten dat Hij altijd klaar staat, ook voor mij toen ik even niet meer wist wat te zeggen en te bidden.

Ik hoefde even helemaal niets meer te doen, alleen maar ontvangen en nadenken. Nadenken over waar het fout is gegaan. Ik zal daarvan moeten leren, ik zal andere keuzes moeten maken. Soms maar gewoon zaken laten stuklopen, ook al ben ik verantwoordelijk voor belangrijke zaken, het zijn wel nog steeds maar gewoon werkaangelegenheden.

Zoals God nooit een berg voor ons zal verplaatsen, maar in plaats daarvan jou en mij een schep aanreikt om ervan te leren, zo moet ik ook leren van de tegenslagen die ik op mijn pad ben tegengekomen ... ik kan niet alles fiksen of veranderen. Dat is best een wrange les. Niet ik maar Hij is in control, ook wanneer ik voor mijn aardse baas werk.

Na vier maanden coaching en begeleiding heb ik wel geleerd en begrepen dat de oorzaak van burn-out echt in mijzelf zit. Ik wilde alles regelen, organiseren, verbeteren ... de perfectionist in mij was vastgelopen. Hoewel megastress op kantoor, en er daar heel veel fout gaat, ben ik niet de persoon die alles moet fiksen. Nee, ik moet gewoon doen waar ik voor betaald wordt. Meer niet. Niet thuis nog even alles in de avonduren klaarzetten voor de volgende dag, dat kan op die dag zelf ook wel.

En die zakentelefoon? Gewoon uit na de werkuren, gewoon uit dat (on)ding. Ja, ... dit is een wrange en pijnlijke les. Je ontdekt dit namelijk niet zelf, het wordt je verteld door mensen die er verstand van hebben en helpen dit te leren zien. Wow, dat was een ware openbaring. Ineens begreep ik heel veel.

Gedurende vier maanden dus gewerkt aan herstel. Veel ontspanning en vooral slapen. Vitaminepreparaat B1 Complex, vette vis en verder vooral leuke dingen doen.

Mijn christelijke identiteit is verder niet in het gedrang gekomen. Ik was niet boos op God, ik was alleen maar teleurgesteld in mijzelf. Vroeg mij ook niet af waarom God dit toestond, nee. Het was wel erg stil de eerste 2 maanden. Ik voelde mij als Elia, wilde mij verstoppen en weg zijn van deze wereld. En dan ergens in het proces, dan ervaar je toch weer zachtjes die stem en krijg je gedachtenfrutsels. Op je kussen wachtend op de slaap voel je weer die aanwezigheid die normaal gesproken (bij mij althans) zorgt voor weke knieën en kriebels in de buik. God sprak weer tot mij!! Hij is als een vader die zijn kind even losliet maar altijd bleef klaarstaan.

Niet God was weg maar ik. Ik wilde op kantoor de wereld redden, ik wilde met mijn kennis en ervaring alles even regelen ... klaarzetten voor mijn vakantie zodat mijn collega's verder konden. Wat een arrogante gedachte. Kan mij voorstellen dat God en de zijnen onder hun bureau rolden van het lachen. Met veel respect geschreven natuurlijk, God is God en daarmee is alles gezegd. Hij heeft mij zien struikelen, heeft mij laten gaan. Met Zijn ingreep had ik niets geleerd, nee, ... dit debacle had ik nodig.

Inmiddels werk ik weer een paar uur per week. Onder begeleiding van bedrijfsmaatschappelijk werk, bedrijfsarts en diep van binnen geleid door de vernieuwde ervaring van de Heilige Geest. Ik heb er zin in, ik hoef niets en mag alles.

Ik hoop dat je iets hebt aan mijn persoonlijke ervaring. Hoe donker de wolken soms ook zijn, daarachter schijnt nog steeds de zon.

Bear Hug.