Vergeving

Het is al weer een tijdje geleden dat ik dacht onsterfelijk te zijn en dat ik de wereld aan kon. Als jonge hond wilde ik alles onderzoeken en meende ook werkelijk dat alles vanuit (menselijke) logica verklaarbaar was.

Rust en veilig opgegroeid binnen de muren van een stabiel gezinsleven kwam ik terecht in de turbulenties van het leven daarbuiten. Mijn eerste baan (ambtenaar sinds 1982), mijn eerste echte liefde (later dus mijn vrouw) en verder alle uitdagingen die daarbij horen. Dan denk je dat je alles wel hebt gehad, … hartstikke not dus.

Je kids worden groot, nemen vrouwen mee … en nog van ver ook. In korte tijd je ouders verliezen, en ook fysiek zelf meerdere keren zwaar aangevallen worden, allemaal zaken waarvan je niet kunt weten dat ze je worden aangeboden maar ook dat je leert ermee om te gaan, en dat je er sterker van wordt. Sterker omdat je leert God te zoeken voor de hulp die je nodig hebt, omdat je ontdekt dat je het alleen echt niet kunt. Zeker ook sterker omdat je leert te vergeven.

Vergeving, dit is een cruciaal onderdeel van mijn geloofsleven geworden. Zonder vergeving blijven wegen geblokkeerd, stokt de emotionele relatie met mensen en, … uiteindelijk met God.

Vergeving opent de gevangenis die wijzelf hebben gecreëerd. Vergeving maakt vrij, het verwijdert de bittere wortel die langzaam opschiet.

Door deze verkregen vrijheid kan God ineens (weer) heel veel met ons doen, onze ziel is dan kneedbaar omdat onze geest ook weer voor Hem openstaat.

Kneedbaar, … moet ik/moeten wij dan veranderen? Ja, echt wel. Wanneer wij niet veranderen blijven wij wie wij zijn, dan varen wij op eigen inzicht en handelen daar dan ook naar met alle aspecten die daarbij horen. Dan gaan wij oordelen en rechtvaardigen. Alleen onze schepper kan over anderen oordelen, alleen Hij is rechtvaardig.

Vergeven, als iemand dit kan dan is het God wel. Nota bene de mens heeft Zijn zoon gekruisigd, okay … het was onderdeel van Zijn plan maar toch, het is nogal wat.

Trouwens, Jezus hing naast een moordenaar, die moordenaar ging wel naar het paradijs. What the beep: dit staat haaks op hoe de mens zou reageren!!

Vergeving is door geloof en verwachting een zeer krachtig instrument gebleken. Hiervoor moet je wel door dalen zijn gegaan, hiervoor moet je wel hebben ervaren wat is het om vergeving te krijgen of te geven. Geven is net zo belangrijk als ontvangen. De gever en ontvanger worden namelijk beiden bevrijd. De eigen ik raakt op dat moment ondergeschikt aan de wilskracht van de Heilige Geest, die kracht maakt dan mogelijk wat de mens vanuit haar eigen natuur niet kan.

Wie ben ik, wie ben jij, wie zijn wij? Wij zijn meer dan onze naam, wij zijn geschapen naar Zijn evenbeeld. Dit betreft de buitenkant, zeker weten. De binnenkant is andere koek, zoals kinderen altijd bij Jezus mogen komen moeten wij volwassenen toch echt eerst zelf een keuze maken. Die keuze staat voor het willen verliezen van de eigen ik, je geeft jezelf dan helemaal over aan Jezus die jou de weg naar de Vader in de hemel kan wijzen. Ik schrijf bewust kan wijzen, want de keuze die hiervoor nodig is moet wel echt zijn, jouw keuze moet geen uiterlijk vertoon of kuddegedrag a la Opwekking zijn.

In de flow van de groep kun je weliswaar lekker meedeinen, halleluja prijs de Heer en zo, wanneer het aankomt op zaken als vergeving word je geconfronteerd met jezelf, … dan is de groep er even niet. Dan sta je er alleen voor, voor die ene persoon, aan dat sterfbed, of simpelweg op je werk of in je kerk. Dan wordt de verstarde ik aangesproken. Dan heb je echt God nodig omdat je vanuit je eigen natuur tekortschiet.

Wat wil ik nu eigenlijk overbrengen? Heel simpel, check jezelf op wie je bent. Ben jij een kuddedier en dus zonder Zijn unieke identiteit voor jou, of ben jij op weg om meer op Hem te gaan lijken met alle uitdagingen die daarbij horen? Wow, ik hoop waarachtig dat dit laatste het geval is, je bent dan namelijk vrij, een vrije vogel die de liedjes van God kan fluiten … yes !!

— Deze gedachte heb ik vastgelegd als herinnering aan dat mooie moment dat ik kon vergeven. Het gaat hier om mijn vader die niet in staat was te geven wat hij zelf niet had ontvangen. Dit moment zal mij altijd bijblijven, de motivatie erachter ook. Ik wist dat het moest maar kon het zelf echt niet, … Hij deed het. —

Bear Hug.