Mijn recente loslaten

In 2016 heb ik mijn laatste loslaten moeten toepassen, mijn schoonmoeder. Dat was mij er eentje zeg, schoonmoeder dus. Zij was zo sterk in haar optreden dat je haar zag wanneer je haar bekende uitspraken las of via anderen hoorde :-)

Haar uitvaart was in mijn huiskerk van dat moment. Het leek een kale bedoening, geen bloemen en zo. Maar, ik sprak, ik vroeg de aanwezigen even goed naar hun naasten te kijken, ... hiermee wees ik hen op de veelkleurigheid van God, iedereen bleek uniek en was aanwezig om vanuit welke betrokkenheid dan ook een laatste bye bye te doen aan onze Marie'tje.

Het was een goed afscheid, of eigenlijk meer een "tot ziens". Want wanneer je als kind van God gelooft in geest, ziel en lichaam, weet je dat je op dat moment alleen maar een lichaam wegbrengt ... ziel en geest zijn dan al elders. Toen ik deze woorden uitsprak realiseerde ik mij weer waar ik stond in mijn geloof, Zijn geloof in mij en ons allen. Wow, dat was een cool moment.

En zo is het dus: wat geloof je en hoe praktiseer je dat. Het is een weg, ik weet. Het is soms niet samen te brengen. Een verlies is hoe dan ook zwaar en onomkeerbaar, je moet die nieuwe weg ermee opnieuw gaan zoeken. Maar weet je? Je staat er niet alleen voor.

Wanneer je iets met daarboven hebt mag je er zeker van zijn dat het altijd weer goed komt, je vindt die nieuwe weg heus wel weer. Maar je moet daarbij wel eerlijk zijn voor jezelf. Kon je loslaten? Heb je waardig afscheid kunnen nemen en weet je diep van binnen dat ziel en geest elders zijn? Mooi. Nee? Okay, in dat geval moet je doen wat je gewend bent om met je vader in de hemel te praten, en wees daarbij eerlijk. Wanneer dat niet (meer) lukt is het goed om hulp te zoeken binnen je vertrouwde kring. Iemand met een pastoraal hart kan je zeker verder helpen.

En ja, het kan ook zomaar gebeuren dat je in je slaap wordt verrast met een bezoekje: Jezus spreek ook door dromen, ga ervoor en verwacht het ... durf te dromen.

Bear Hug.

0 comments: