Gedreven door bagage, kinderen, kleinkinderen en een Vader in de Hemel
Je leest het steeds meer in de media: de maatschappij zit er door heen, men verveelt zich te pletter door dat geïsoleerd thuiszitten.
Natuurlijk is het niet fijn wanneer je je dierbaren of baan bent kwijt geraakt, of wanneer je als jong mens al je vertier om je heen ziet wegvallen. Maar bedenk dat het nog veel erger had kunnen zijn: een killervirus waar diverse Hollywood producenten de vreselijkste films over hebben gemaakt. De dood gaat nu (tijdelijk) ietwat selectiever te werk.
Het is eigenlijk van de zotte: na alle paniekaankopen zit Nederland nu massaal aan huis gekluisterd om de risico’s van het corona-virus te ontlopen. De mensen die geen tijd hadden om te hamsteren zijn werkzaam in sectoren die de BV Nederland draaiend houden, de regering noemt dat “cruciale beroepen”.
Cruciaal of niet, de meeste sectoren zijn onderdeel van een keten en die keten is verzwakt door de crisis van dit moment, er zit zand in de versnellingsbak en alles gaat dusdanig langzaam en kapot dat de schade aan de economie straks astronomische proporties zal hebben aangenomen, … dit moeten we gewoon accepteren.
Steeds meer winst, meer overnames … de tekenen van slecht rentmeesterschap. Niet het product of de dienst maar de aandeelhouders bepalen welke koers een fabrikant of leverancier opgaat.
Veel dingen die ons in het hedendaagse leven bezig houden worden niet benoemd in de Bijbel. Wat dat betreft is de Bijbel een soort universele handleiding waarbij ook ruimte wordt gelaten voor het (ook door God gegeven) gezonde verstand.
In een wereld die streeft naar meer winst en alsmaar hogere omzet is goed nooit genoeg. Dat is een groot verschil met de start van de huidige schepping, God zag namelijk dat het (wel) goed was.
Hoe mooi ook, het leven tekent je, dat dan weer wel. Het eindresultaat van deze tekening zal je nu even niet zo snel zien.